รักร้ายๆ คุณชายตัวแสบ 1

สองสามปีผ่านมา

ฉันเรียนอยู่ใน มหา'ลัยชื่อดัง แห่งหนึ่ง
"นี่คารินทร์ วันนี้แกจะไปแน่นะ"
"ทำไมมีปัญหาเหรอ" ฉันทำตาเจ้าเล่ห์ ใส่พินพิน เพื่อนรักของฉันตั้งแต่เรียนมัธยม
"เปล่าๆ จะไปก็ไปเหอะ..." พินพินหลบสายตาฉันแล้วทำหน้าเหมือนคิดอะไรบางอย่าง
"น่า อย่าลืม อีกอย่าง ฉันไปมาจนชินแล้วด้วย ตะครุบเหยื่อได้หลายราย สนุกดี "
"หึๆ แน่นอน"
คุณคงสงสัย (หรืออาจไม่?) ว่าพวกเราพูดถึงอะไรกัน
เราจะไปผับกันน่ะ...
เพราะตั้งแต่มัธยม4 ตั้งแต่คุณแม่เทรเสซ่าเข้ามา ท่านก็สร้างวีรกรรมให้ฉันทุกคืน
ฉันก็ต้องปลดปล่อยมั่งอ่ะนะ...
ซึ่งกลับบ้าน แม่เลี้ยงก็จะด่าทุกคืน สมทับด้วยยัยคลอลีนลูกสาวสุดประเสริฐ ขอเทเรสซ่า
เมื่อไหร่จะมีใครมาช่วยฉันออกจากนรกบ้าๆ นี่สักที...

Orely pub

ฉันมาที่นี่ประจำ เกือบทุกคน ฉันกำลังอยู่ในชุดเดรสสายเดี่ยว แต่ไม่สั้นมากเท่าไหร่

ฉันเดินเข้าไปข้างในโอเลรี่ส์ ผับอย่างเคยชิน ผู้ชายส่วยใหญ่จะมองฉันด้วยสีหน้าหวานเยิ้ม ฉันปลายตามองกลับไป แล้วก็เชิดหน้าหนีอย่างที่เคยทำ

"สนใจไปแด๊นซ์กับผมมั้ยครับ..." ฉันหันไปมองต้นเสียง

เขายื่นไวน์ให้ฉัน แล้วฉันก็รับ นี่ฉันไม่กลัวโดนยานอนหลับบ้างเลยหรือไงนะ "ค่ะๆ สนใจค่ะ" ฉันหันไปลูบต้นคอของเขาเบาๆ

ยั่วสวาทน่ะ... "ฉันคารินทร์นะคะ คุณล่ะ..."

"ผมเดโร่ ครับ" เขาหันมาโอบเอวฉันเบาๆ

ความจริงก็ไม่ได้ชอบนะ แต่ว่าการที่ไปแด๊นซ์กับผู้ชายมันก็สนุกดีนี่นา....

"เริ่มกันเลยดีมั้ยคะ" ฉันเริ่มขยับไปตามเพลงเบาๆ "ครับ"

 เพลงก็บรรเลงไปเรื่อยๆ อยู่ๆ เขาก็พูดว่า "คุณนี่น่าจูบจังเลยนะครับ"

"จะดีหรอคะ"

จุ๊บ!

อยู่ๆ เขาก็ก้มลงมาจูบฉันโดยที่ฉันยังไม่ได้ตั้งตัว

อ๊า! ฉันเสียหลักให้ผู้ชายอีกแล้ววว~

หลายชั่วโมงผ่านมา
ฉันคุยกับเดโร่มาหลายชั่วโมงเราสองคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน
"นี่ยัยคารีนทร์ แกกลับบ้านช้าอีกแล้วหรอย่ะ"
ขณะที่ยัยเทเรสซ่ากำลังเงื้อมือตบ ฉันก็จับมือไว้ซะก่อน
ฉันมันไม่ให้เกียรติยัยแม่ป้านี่มาตั้งนานแล้ว วันๆ เอาแต่ยั่วสวทพ่อฉัน ฮึ่ย! มันก็ไม่ต่างอะไรจากฉันหรอก พูดง่ายๆ ก็คือ...
  ฉันประชดยัยนี่ไง..
 "โห แม่ คารีนทร์กลับมาแล้วหรอ"
"นี่ไม่ใช่คารีนทร์หรือไง" ฉันหันไปถามน้องสาวตัวแสบ
"ทำไมไม่กลับมาทำการบ้านให้ฉันฮึ นังพี่ไม่รักดี"
"ใครกันแน่ ไม่รักดี"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด นังคาหนัง คาเขา แกมาว่าฉันหรอ"
"ฉันยังไม่ได้พูดว่า 'คลอรีน' สักคำเลยนะ แล้วไม่ต้องมาเติมชื่อให้ฉัน แม่ฉันตั้งให้เพราะอยู่แล้ว